Celem badania jest ocena naczyń nerkowych: tętnic dodatkowych, zwężeń tętnic nerkowych (stopnia zwężenia – kwalifikacja do zabiegów naczyniowych: angioplastyki, stentowania, bypasów), obecności nieprawidłowego unaczynienia (nowotwory), przetok tętniczo-żylnych.

Wymagana jest pisemna zgoda pacjenta na zabieg.
Konieczne jest oznaczenie grupy krwi, ocena morfologii oraz parametrów krzepnięcia (czas protrombinowy, czas kaolinowo-kefalinowy, czas krwawienia, stężenie fibrynogenu, liczba płytek).
Konieczne jest wygolenie obu pachwin.
Lekarz może zalecić środki przeczyszczające i „lewatywę” (wlew czyszczący jelito grube).
W dniu zabiegu pacjent pozostaje na czczo (podanie kontrastu może spowodować wymioty).

Zabieg jest wykonywany w ułożeniu na plecach. Miejsce nakłucia tętnicy w pachwinie, po zdezynfekowaniu alkoholowym roztworem jodyny, a następnie spirytusem, zostaje znieczulone. Następnie lekarz nakłuwa tętnicę udową i wprowadza po giętkim prowadniku cewnik do aorty nieco powyżej odejścia tętnic nerkowych lub do samej tętnicy nerkowej. Po wykonaniu przez pacjenta głębokiego wdechu i zatrzymaniu oddechu automatyczna strzykawka podaje środek cieniujący (kontrast) poprzez cewnik, a aparat rentgenowski wykonuje zdjęcia. Podanie środka cieniującego może wywołać nieprzyjemne odczucia, takie jak ból w plecach, ból nóg, uczucie gorąca, rozsadzania, uczucie oddawania moczu. Objawy szybko ustępują – do kilku minut.
Pomimo nieprzyjemnych doznań w trakcie wykonywania zdjęć nie wolno się ruszać i wypuszczać powietrza.
Po badaniu usuwa się cewnik i tamuje krwawienie. W części ośrodków na miejsce wkłucia zakładany jest opatrunek uciskowy.

Opracował
dr n. med. Jerzy Chudek